استعفا

دیروز دو تا خبر رو تصمیم گرفتم که دنبال نکنم. یکی ویدیوی تروریست شاه چراغ که توان دیدنش رو نداشتم و یکی هم عکس دختر نازنین فرشته!چرا ویدیوی تروریست رو نخواستم ببینم؟ طبیعتا به خاطر سطح خشونتش و نکنه این که ببینم و حالم خراب بشه. یا حتی ببینم و حالم خراب نشه. چون توی اون صورت حس بدی به خودم دارم از انسان نبودن و همدلی کمم.عکس دخترک رو دیدم. ولی خیلی پیگیر راست و دروغش نشدم. چون واویلا اگه راست باشه!!! و خدا کنه که دروغ باشه. البته چیزی از درد دخترک کم نمی کنه.این تمنای من برای دیدن جهان آنگونه که دوست دارم برام عجیبه. این تقلای من برای انکار اخباری که می شنوم و این حجم از سلکتیو عمل کردن در انتخاب اخبار و وقایعی که باید دنبال کنم و باور کنم برام عجیبه. چون من به طرز قابل توجهی دارم دنیا رو از دریچه نگاه خودم می بینم و این هر چند خبر تازه ای نیست ولی هیچ وقت تا این حد حسش نکرده بودم. اگه بخوام واقعیتش رو بگم الان می تونم یک بسیجی رو درک کنم که چطور همه مسائل رو توجیه می کنه.فرآیندی که توی ذهن من ایجاد می شه و من تا حالا بهش آگاه بودم شامل بلاک کردن سورس ها و تحلیل های که دوست ندارم یا مخالف نظرم صحبت می کنند، دنبال نکردن اخبار ناخوشایند، شنیدن ولی تعمق نکردن در خبر، ناقص شنیدن خبر، صحت سنجی نکردن خبر و مرحله آخر درگیر نشدن احساسی با خبر هست.مراحلی که مجموعا به نشنیدن، نادیده گرفتن، کم اهمیت قلمداد کردن، انکار و یا انگیج نشدن احساسی وقایع اطرافم خلاصه می شن.خوب من می خوام کوزشن کنم این رفتار رو. طبیعتا این رفتار دیفالت من بوده تا الان. می دونی وقتی یه چیزی دیفالت تو هست یعنی خوبی های خودش رو داره.طبیعتا خوبی این رفتار حس خوب به اطراف، ایجاد امید، احساس رضایت از عملکرد خودم و مقص استعفا...